Zaharia Cuşnir to najmłodsze z szesnaściorga dzieci rodziny pochodzącej z wioski Rosietici w rejonie Soroca, Mołdawia (wówczas Besarabia). Ukończył szkołę podstawową w sąsiedniej wiosce Rogojeni, a następnie uczył się w liceum pedagogicznym w Iasi w Rumunii. Od 1945 r., kiedy Związek Radziecki ustanowił granicę na rzece Prut, tylko przez rok był nauczycielem, po czym został zwolniony i pracował fizycznie w kołchozie. Fotografii nauczył się od swojego krewnego, który był lokalnym fotografem dla okolicznych wiosek; Casunca, Rogojeni, Tsira, Ghindesti, Rosietici, oraz Cenusa. Zdjęcia zaczął robić około 1955 roku. Potrafił uchwycić wyjątkowość każdego fotografowanego człowieka. Do 1970 roku pozostawił niemal 400 negatywów ze zdjęciami scen z życia mieszkańców wsi. Negatywy te są świadectwem ludzkiej rutyny i szczęścia, a także obciążeń, jakie niosły ze sobą minione lata. Zaharia wydobywał prostotę i piękno wiejskiego życia, przyrody, tradycji, która już nie istnieje. Zaharia zmarł w 1993 roku, w jego pustym już domu, na strychu w walizce nadal znajdowały się negatywy. Wiosną 2016 r. Victor Galusca, student Wydziału Filmowego z Kiszyniowa przyjechał do wioski kręcić swój film dyplomowy o zniszczonych i opuszczonych domach. W domu Zaharii odnalazł negatywy. Za zgodą mieszkającej w wiosce córki Zaharii wraz ze swoim nauczycielem fotografii Nicolae Pojogą oraz Nadejdą Cervinscaia rozpoczął porządkowanie, indeksację, a następnie popularyzację zbioru. Archiwum fotograficzne zostało w pełni zdigitalizowane, a zespół w rozbudowanym składzie kontynuuje pracę nad książkami, wystawami, aby rzucić światło na fascynujące dzieła sztuki pasjonata.

    Więcej na: zaharia.md oraz facebook.com/cusnirzaharia