• Portret mężczyzny w okularach.

Gustaw Juzala jest muzykologiem i etnologiem, docentem na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wileńskiego i w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru.

Studia magisterskie odbył na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Doktorat z etnologii i etnomuzykologii uzyskał w 1996 r. na Uniwersytecie Łódzkim, habilitację – w Instytucie Archeologii i Etnologii PAN w Warszawie (2013 r.). Pracował jako profesor w Zakładzie Antropologii Kulturowej na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego.

Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół kilku zagadnień, takich jak: etnomuzykologia, folklorystyka, semiotyka kultury, kultura polskich skupisk poza granicami kraju, mniejszości narodowe w Polsce, kultura na pograniczach kulturowych, ochrona niematerialnego dziedzictwa kulturowego, związki muzyki z obrzędem i magią, zastosowania muzyki tradycyjnej w edukacji. Jest autorem monografii: Semiotyka folkloru muzycznego pograniczy polsko-litewskich (Kraków 2007 r.) i Semiotyka kolęd wiosennych. Studium folklorystyczno-etnomuzykologiczne (Warszawa 2012 r.) oraz kilkudziesięciu artykułów w językach polskim, litewskim i angielskim ogłoszonych w pismach naukowych i pracach zbiorowych.

Gustaw Juzala-Deprati prowadził liczne badania na pograniczach i w polskich enklawach za granicą lub wśród mniejszości narodowych w Polsce: na pograniczach polsko-litewsko-białoruskich, na Rumuńskiej Bukowinie, w Łatgalii (Polskich Inflantach), na Łotwie, wśród Polaków na Węgrzech. Tak jak wielu etnomuzykologów jego pokolenia, nie ogranicza się tylko do badania muzyki ludowej, lecz także ją wykonuje, co pozwala na lepsze poznanie przedmiotu obserwacji. Śpiewa obecnie w dwóch zespołach – litewskim „Visi”, do którego należą m.in. wykładowcy Katedry Etnomuzykologii Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru, oraz w polskim „Łałymka”, którego jest kierownikiem. Zespół etnograficzny „Łałymka” działa w Białej Wace w rejonie solecznickim i wykonuje pieśni zebrane przez kierownika w terenie.

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, Rady Naukowej Instytutu Slawistyki PAN oraz Rady Redakcyjnej czasopism naukowych „Lietuvos muzikologija” i „Res Humanitariae”.

fot. Aneta Stabińska